SBNL Natuurfonds, een stichting die de belangen behartigt van eigenaren van particuliere natuurobjecten, doet in 2018 voor de eerste keer mee aan de Europese wedstrijd “Boom van het jaar”. Het gaat niet om de hoogste, dikste of omvangrijkste boom, hoewel die natuurlijk ook mogen meedingen naar de titel, maar om bomen waar een bijzonder verhaal bij is te vertellen. Bovendien moet de boom op een voor ieder toegankelijk terrein staan. Per provincie wordt een boom van het jaar uitgekozen die meedingt naar de titel “Nederlandse boom van het jaar 2018”. En deze boom doet vervolgens mee aan de Europese boom van het jaar verkiezing. De beheerders van onze drie begraafplaatsen menen dat wij in de Thuja, (levensboom) midden op het kerkhof van Siegerswoude een hele goeie kandidaat hebben; leest u hieronder het bijzondere verhaal dat bij deze boom hoort.
De levensboom op het kerkhof van Siegerswoude
Eens heel, heel lang geleden, in de prehistorie, lag in wat wij nu het oostelijk deel van Friesland noemen, een kleine opvallende heuvel aan een rivier (het huidige Keningsdjip of Alddjip), in een verder kaal, leeg landschap.
Het was een baken, een ontmoetingspunt, een veilige plek. Rendierjagers kookten er hun potje in de luwte van de heuvel. Hun haardkuilen zijn bij opgravingen gevonden. Waarschijnlijk is het een ontmoetingspunt en mogelijk ook een heilige plaats, gebleven in de loop der eeuwen.
Toen het christendom zijn intrede had gedaan werd boven op de heuvel een houten kerkje gebouwd met een kerkhof eromheen. Deze werd in de dertiende eeuw vervangen door een stenen kerk. Toen deze na eeuwen gebruik te bouwvallig werd, moest hij afgebroken worden. Een nieuwe kerk kwam er niet terug op deze plek.
Als herinnering en om de plek en het geloof levend te houden werd er op de contouren van de kerk een heg geplant. In het midden van wat de kerk was, werd heel symbolisch een thuja, een levensboom geplant.
Dit gebeurde in 1909, de boom is een reus geworden, hij waakt over de overleden dorpsbewoners, die aan zijn wortels begraven liggen. Hij torent hoog boven het landschap, ten teken dat daar een veilige, heilige plek is, waar je rust kunt vinden.
Dat was 10.000 jaar geleden zo, dat is nu nog zo en zal hopelijk altijd zo blijven.
Juli 2018, Gerrit van Dodewaard
